…Een voorstelling die zoveel vragen opwerpt in 25 minuten doet iets speciaals.   

The Sunday Times – Adrian Turpin ****

…Verrassend is de mate waarin bijna iedereen, zelfs al weten ze dat dit een nauwkeurig geënsceneerde voorstelling is, in de fictie gezogen wordt…. Er is iets intrigerends, zelfs diepzinnig, aan de hand hier, te maken met het gebrek aan eenvoudige intimiteit in onze levens en onze ontvankelijkheid voor een lief woord of een blik die naar de kern gaat van onze vervreemding.

The Times – Robert Dawson Scott ****

…Opmerkelijk aan deze 25 minuten durende ervaring is de mate waarin het mensen zowel doet denken als voelen… Is het waar dat echte relaties te moeilijk geworden zijn voor ons? Zijn we zo trieste gevallen dat we een theaterticket moeten kopen om een afspraakje te hebben? Of zijn we gewoon vergeten, in onze verwoede zoektocht naar zelfstandigheid en zelfgenoegzaamheid, hoe we de eerste stap zetten naar iets dat ons notoir pijn en nood maar ook vreugde en vervulling brengt? Ontroerend Goeds voorstelling pretendeert nooit deze vragen te beantwoorden; maar ze werpt ze zeker op, krachtiger dan om het even welke theaterervaring die ik mij kan herinneren

The Scotsman – Joyce Mc Millan *****

…Achteraf een stormvloed van spijt dat ik niet meer gemaakt had van het moment - en duizelingen, verwarde euforie. Ik had het voor niets ter wereld willen missen.

The Herald – Neil Cooper *****

…Verbazingwekkend hoeveel we op dat ene moment tegen mekaar weten te zeggen zonder te praten. Met een krop in de keel staar ik naar dat zwarte doek en kan ik enkel maar bekennen dat het einde onvermijdbaar, maar tegelijk hartverscheurend was. 

Cutting Edge – Robbie Hermans ****

…‘Intern’ is een carnivoor. Hij aast op zijn publiek, doet zich tegoed aan onze individuele karakters voordat hij ons uitspuugt in de stad, half verorberd… Dit is theater dat niet bang is om gemeen te zijn. Niet Ravenhill-Kane op-uw-muil gemeen, maar kwetsend en verminkend, zoals in het echte leven. Het manipuleert, het schendt ons vertrouwen, het verleidt, het wijst af.

Culture Wars – Matt Trueman